Powstanie Gorzowa Wielkopolskiego datuje się na 1257 rok, kiedy to 2 lipca miejscowość uzyskała prawa miejskie pod nazwą Landsberg. Miasto zostało założone na terenach ówczesnej Brandenburgii, a dokładniej na obszarze Kasztelani Santockiej, będącej wianem córki Przemysła I, Konstancji. Landsberg szybko stał się węzłem handlowym i komunikacyjnym, a przyczyniło się do tego m. in. ulokowanie miasta nad dolną Wartą, tuż u ujścia Kłodawy. W 1319 roku miejscowość przeszła pod panowanie Wittelsbachów, a 54 lata później pod jurysdykcję rodu Luksemburgów. Miasto było wielokrotnie nawiedzane przez powodzie i pożary, jednak najbardziej ucierpiało w 1626 roku, podczas okupacji szwedzkiej. W trakcie wojny siedmioletniej Landsberd utrzymywał wojsko rosyjskie, z kolei na początku XIX wieku opłacało kontrybucję wojskom Napoleona. Okres, w którym Gorzów prosperował najlepiej to lata pomiędzy Wiosną Ludów, a I wojną światową. Dynamiczny rozwój przemysłu i gwałtowna urbanizacja miasta sprawiła, że populacja wzrosła o prawie 10 tysięcy. Landsberg był znany również z ogromnej liczby parków i ogrodów. II wojna światowa okazała się wyjątkowo brutalna i destruktywna dla miasta. Wojsko niemieckie wysadziło oba gorzowskie mosty, a Stare Miasto zostało zniszczone przez Armię Czerwoną. W 1945 roku Landsberg stał się oficjalnie Gorzowem nad Wartą, zmieniając później tę nazwę na Gorzów Wielkopolski.
Okres powojenny to czas mozolnej odbudowy i dużego przyrostu ludności, który był charakterystyczny dla całego kraju w tamtym okresie. W 1965 roku ludność Gorzowa wynosiła już ponad 67 tysięcy, czyli aż 47 tysięcy więcej niż po zakończeniu wojny. W 1975 roku miasto stało się stolicą województwa gorzowskiego, a w 1979 roku liczba mieszkańców przekroczyła 100 tysięcy. Od 1981 roku w Gorzowie prężnie działała NSZZ „Solidarność”, której powstanie było spowodowane strajkami robotniczymi w największych gorzowskich zakładach przemysłowych w czasie stanu wojennego. W latach 80. powstał tu również szpital wojewódzki, jeden z najnowocześniejszych w okolicy. Lata 90. to czas rozwoju gospodarki prywatnej oraz szczyt liczby ludności – w 1999 roku było to prawie 126,5 tysiąca Gorzowian. W tym samym roku Gorzów stał się siedzibą wojewody lubuskiego oraz stolicą całego województwa lubuskiego (wraz z Zieloną Górą). Obecnie miasto zamieszkuje 123 tysiące mieszkańców. Współcześnie jest to również węzeł komunikacyjny, przez który przebiega m. in. trasa kolejowa relacji Warszawa – Berlin oraz droga ekspresowa S3.